
Zoals net in het andere artikeltje van vandaag (hieronder) al voorspeld (is makkelijk achteraf), zijn we vandaag naar het Columbia Icefield geweest. Het Colombia Icefield is ongeveer 325 vierkante kilometer groot en ligt in twee provincies en het smeltwater van deze ijsvlakte komt uit in drie verschillende oceanen, de stille oceaan, de atlantische oceaan en noordelijke ijszee (is ook een oceaan!). De gletjser waar wij opgeweest zijn is de Athabasca Glacier. De waterval, die we
in juni zagen, heet niet geheel toevallig ook de Athabasca falls.

Met een speciale bus, met hele grote wielen zijn we de Gletsjer opgereden. De chauffeur vertelde allerlei dingen over het gebied en maakte een aantal hele flauwe grappen. Toen we boven waren gekomen hebben we eventjes wat foto's genomen en een paar filmpjes gemaakt. Ook hebben we even van het water geproefd dat daar stroomt. Ze zeiden dat het kon, dus deden we het. Het smaakte niet erg. Niet dat het vies was, maar er zat weinig smaak aan. Het was trouwens wel heel wat beter dan het normale kraanwater hier in Calgary ;-) Maar goed; Heel bijzonder is het niet om naar de Icefields te gaan. Er staan nog wat foto's op
deze fotopagina.

Daarna zijn we doorgereden en hebben we even wat worstjes warm gemaakt en hotdogs gegeten, op hetzelfde plekje aan de rivier waar we de vorige keer ook gezeten hebben. Hier komt bijna niemand, dus is het heerlijk rustig. Nadat we het op hadden zijn we doorgereden richting Calgary. Vanaf Lake Louise hebben we (natuurlijk) weer de 1A (Bow Valley Parkway) genomen richting Banff. Langs de weg kwamen we nog een beer (10) tegen. Ook deze was nog niet zo groot, maar wel een stuk groter dan de andere van gisteren. Het was dus of een beer van vorig jaar, of een vrouwtje (No offense).

Aan het einde van de 1A kwamen we een andere oude bekende tegen. Opnieuw een elk, maar dit keer een volwassen mannetje. Het gewei was nog weer groter dan de vorige keer. Omdat de plek bijna hetzelfde is als de vorige keer, hebben we maar aangenomen dat het dezelfde was. We hebben zijn oormerk niet kunnen zien. Daarna zijn we doorgereden en hebben we onderweg 'Mi Sato' gebeld, voor een pickup van een paar rolletjes sushi, die we lekker thuis hebben opgegeten.
Dit was tevens het laatste weekendje weg in Canada. Volgende week hebben we drie weken vakantie en het weekend erop vliegt Mirjam terug naar Nederland. Ik vlieg waarschijnlijk twee weken later. Hoe en wat precies laten we zo spoedig mogelijk weten.
No comments:
Post a Comment