Inktpotten

Gisteren zijn we met Cor en Loes naar Johnston Canyon geweest. Inmiddels is de lente al aardig ingetreden, dus konden we eindelijk eens verder lopen dan de 'Lower falls'. Niet dat dat niet goed genoeg was hoor! ;)

We kwamen eerst bij de lower falls. Deze was inmiddels al helemaal ontdooid. We zijn wel weer het grotje doorgelopen en hebben staan kijken, maar daar werden we helemaal nat. Ik heb dus geen foto kunnen nemen om naast de andere te plaatsen.

Van een iets grotere afstand ging het gelukkig wel. Je ziet hier ook dat het water behoorlijk snel naar beneden komt.

Na anderhalve kilometer kwamen we dan aan bij de 'Upper falls'. Deze bovenste watervallen zijn nog een stukje groter dan de lagere. Naast deze watervallen is ook een hele wand waarin allerlei diertjes leven. De hele wand is vochtig. De foto's van de wand moet ik nog een keer aan elkaar plakken, dus die foto zetten we nog wel een keer neer... of niet... Maar degenen die ooit de foto's komen kijken krijgen hem dan vast wel te zien. Klik op de foto voor een vergroting.

Bij de Upper falls besloten we nog even verder te lopen, naar de Inkpots. We wisten niet precies wat het was, maar dat maakte niet echt uit. Het was maar drie kilometer lopen vanaf waar we nu waren. Die drie kilometer bleken best lang te zijn. Het was op sommige stukken behoorlijk klimmen. Gelukkig was het niet al te warm, dus te doen. Op een gegeven moment kwamen we iemand tegen die zei dat het nog vijf minuutjes lopen was. Dat klopte ook nog.

De inkpots (inktpotten) bleken een soort bronnen te zijn, die heel langzaam gevuld worden. De 'snel' vullende bronnen zijn wat blauwer, de 'langzamer' vullende bronnen zijn wat groener. Dit komt door de kleine deeltjes, die in het water de groene kleure veroorzaken, die wat beter bezinken als het water minder snel stroomt. Op verschillende plekken in het water zie je het zand bewegen en komen bellen naar boven.


De inktpotten liggen midden een vallei, die zich op een behoorlijke hoogte bevindt. Hierboven staat een plaatje van het prachtige uitzicht. In het water kun je nog een van de ringen in de inktpot zien.

Onderweg naar Lake Minnewanka en Johnson lake zagen we nog een elk, met een redelijk nieuw gewei. Helaas ging hij toen we uit de auto stapten net liggen achter wat takjes. Het was wel mooi om te zien. Daarna zijn we doorgereden naar de net genoemde meren en vervolgens naar Calgary. Nog eventjes wat sushi eten bij Mi Sato. En daarna lekker naar huis.


Nog een ding; In de nationale parken staan een heleboel bear-proof trash containers. Deze containers moet je met een trucje openen, om te voorkomen dat beren ze kunnen openen. Ze blijken ook Cor-proof te zijn. ;-)